Thomashuis Doornenburg

‘Een Thomashuis is het hoogst haalbare in de gehandicaptenzorg’

Aan de rand van het Betuwse dorpje Doornenburg, tussen de appel- en perenboomgaarden, ligt een monumentale boerderij. Hier is Thomashuis Doornenburg gevestigd, waar zorgondernemers Theresa Wieland en Jeanine Jansen samenleven met negen volwassenen met een verstandelijke beperking. Na bijna tien jaar in Doornenburg weten de ervaren ondernemers in de gehandicaptenzorg als geen ander wat hun bewoners nodig hebben. Maar, aan al het moois komt een einde: Theresa gaat binnenkort met pensioen. Daarom zoekt het stel opvolgers om de boerderij, bewoners en beestenboel onder hun hoede te nemen.

Hechte groep

In Thomashuis Doornenburg leven bewoners met een beperking als broers en zussen samen, vertelt Jeanine. Sinds 2015 woont ze samen met Theresa in het Thomashuis, met wie ze een team van acht medewerkers aanstuurt. ‘Het is hier een georganiseerde chaos, met honden, katten, kippen en mensen’, lacht ze. ‘We wonen hier nu met een club van negen mensen, allemaal tussen de 22 en 55 jaar. Zeven van hen hebben het syndroom van Down, en twee bewoners hebben een stoornis in het autistisch spectrum. Ze kunnen het ontzettend goed met elkaar vinden – het is een heel hechte groep.’

‘Je kunt wel zeggen dat het een heerlijk dynamisch gezelschap is’, valt Theresa bij. ‘Ze zijn met vier dames en vijf heren. Soms zijn ze een beetje ondeugend, op een goede manier. Ze redden zichzelf aardig, iedereen zit ongeveer op peuter- tot kleuterniveau. Los van elkaar vermaken ze zich goed, maar ze vinden het ook heel leuk om samen wat te ondernemen. Even de stad in bijvoorbeeld, of met elkaar dansen en zingen in de woonkamer. Frans Duijts knalt hier regelmatig door de speakers!’

Ultieme zorgvorm

Volgens het stel is een Thomashuis de ultieme zorgvorm voor mensen met een verstandelijke beperking. ‘Je zou zo'n thuis iedereen gunnen’, zegt Jeanine. ‘Beter wordt het niet: kleinschalige gehandicaptenzorg, een persoonlijke formule, en genoeg tijd en aandacht voor iedereen. Bij elke wenkbrauw die omhooggaat, kun je direct in actie komen. Zit iemand niet helemaal op z’n plek bij de dagbesteding? Binnen een week zit-ie ergens anders.’

Theresa en Jeanine hebben allebei lang voor grote instellingen in de gehandicaptenzorg gewerkt, en weten dus dat het er daar heel anders aan toe kan gaan. Theresa: ‘Vaak ga je van overdracht naar overdracht, en ben je drie maanden verder voordat er iets geregeld is. Hier zijn we met een klein team – iedereen kent elkaar en weet wat-ie kan verwachten. En zelf hoeven we maar één deur door en we staan op de groep: als inwonende zorgondernemers hebben we een woning in de zijvleugel van de boerderij.’

Doornenburgse dorpshelden

De bewoners van het Thomashuis zijn populair in Doornenburg, vertellen Theresa en Jeanine. ‘Als we op Koningsdag met z’n allen het dorp in gaan, pakken onze buren de schmink er vast bij. We hebben ook een goede band met lokale ondernemers. Boodschappen bestellen we drie keer per week bij de supermarkt, daar staan ze altijd voor ons klaar. Missen we iets, dan sturen we gewoon een appje. En de beheerder van het dorpshuis opent elke woensdag speciaal voor ons de gymzaal, zodat we die helemaal voor onszelf hebben. We huren dan een sportleraar in, en dan kunnen onze bewoners lekker aan de gang. Na afloop is er chocolademelk met slagroom, dat is traditie!’

Verhalen aan de keukentafel

Hoe de week er verder uitziet? Jeanine: ‘Doordeweeks staan Theresa en ik ‘s ochtends en ‘s avonds op de vloer, en gaan de bewoners overdag naar de dagbesteding. Dan hebben wij tijd voor de administratie, contact met ouders en familie en overige praktische zaken. De bewoners werken allemaal op verschillende locaties, zodat ze ook los van elkaar mensen ontmoeten en ervaringen opdoen. De één doet iets creatiefs, de ander helpt mee op een boerderij – zo komt iedereen thuis met een eigen verhaal. Dat maakt het heel levendig, en zorgt ervoor dat we hier echt als een gezin samenleven.’

Als Theresa met pensioen gaat, verandert er een hele hoop voor haar en Jeanine. ‘We leven hier heerlijk’, zegt ze. ‘Niet alleen in deze prachtige omgeving, maar ook met onze fijne groep bewoners en een geolied team medewerkers. Natuurlijk gaan we dat ontzettend missen. Maar het is tijd om de bladzijde om te slaan, en plek te maken voor een nieuw zorgkoppel.’

Iets voor jou?

Zou jij wel aan de slag willen als zorgondernemer in Thomashuis Doornenburg? Of wil je meer weten over de voordelen van ondernemen in de gehandicaptenzorg? Meld je dan aan voor een (online) informatiebijeenkomst waarin we je alles vertellen over het zorgondernemerschap: https://www.thomashuis.nl/informatiebijeenkomst.