Verbouwen, verhuizen én het coronavirus met acht mensen met een verstandelijke beperking. Een onvoorstelbare situatie voor Thomashuis Bunde dat tijdelijk elders verblijft terwijl er een nieuw dak op hun huis wordt geplaatst. Zorgondernemer Ilse neemt je in dit verhaal mee in de heftige tijd waarin ze zich bevinden. “We zitten op ‘slot’ in een vakantiepark terwijl ons huis een bouwterrein is.”
Twee jaar lang zijn we bezig met de voorbereidingen van ons nieuwe dak. Het dak van ons Thomashuis - het prachtige monumentale pand waar wij als gezin wonen met onze groep bewoners - is op en toe aan vervanging. In het dak zit asbest, dus voor de werkzaamheden moeten wij met z’n allen uit het pand zijn als er verbouwd wordt.
Op 28 februari 2020 staat de grote verhuizing gepland. We hebben drie huisjes in Landal de Cauberg gehuurd voor 6 weken. Een huisje waar wij met onze drie kinderen verblijven, een huisje waar vijf bewoners slapen, de activiteiten en eetmomenten plaatsvinden en nog een huisje waar drie bewoners slapen.
Hulp van ouders
De verhuizing verloopt goed. We hebben veel hulp van ouders en verwanten en de sfeer is ontspannen. In de aanloop naar de verhuizing doen de bewoners het super goed. Er is rust en we nemen ze zoveel mogelijk mee in wat er komen gaat en proberen inzicht en duidelijkheid te genereren. In het eerste weekend voelt iedereen een beetje het vakantie gevoel.
‘We zijn zo trots op onze groep hoe ze zich aanpassen’
Op maandag 2 maart beginnen we met het oppakken van de structuur. Bewoners gaan naar de dagbesteding en er zijn bewoners in huis die gaan sporten. Zo pakken we de draad op. Er zijn wat spanningen bij bewoners, maar deze zakken na een aantal dagen af en een ieder lijkt zich te berusten in de nieuwe situatie. De emoties zijn passend bij de situatie en we zijn zo trots op onze groep hoe ze zich aanpassen. Je slaapkamer op een andere plek, je buurman of buurvrouw is anders als anders. Badkamer met bad in plaats van een douche. Open trappen die we dicht maken met vuilniszakken, koelkast en vriezer van thuis mee zodat we het eten voor vijftien man kunnen goed houden, babyfoons testen om veiligheid te kunnen generen in de nieuwe omgeving met nieuwe geluiden.
Maar dan …
We draaien en de verbouwing is in volle gang. Door de vele regen de eerste twee weken ontstaat er uitloop. Het asbest saneren loopt vertraging op en een boktor in een balk zorgt voor meer werk. Maar uitloop hebben we berekend en kunnen we opvangen. Maar dan…
Het coronavirus komt steeds dichterbij. Langzaam vallen er activiteiten weg voor onze bewoners. Waar we duidelijkheid hebben kunnen creëren, vallen er gaten in de voorspelbaarheid van onze bewoners. Dat zorgt voor onrust en gedrag dat wij niet herkennen. De TV kan niet aangezet worden of het gaat over zaken die we niet kunnen plaatsen en met zijn allen niet kunnen overzien.
‘De TV kan niet aangezet worden of het gaat over zaken die we niet kunnen plaatsen’
Als de minister de maatregelen verder aanscherpt, nemen wij op zondag vijftien maart de beslissing om op ‘slot’ te gaan met ons huis. Dagbestedingen gaan of moeten dicht en wij kiezen ervoor om dan met de hele groep een nieuwe weg te gaan bewandelen. In overleg met ouders en verwanten blijven de bewoners bij ons in ons vakantie Thomashuis. De moeilijkste telefoontjes die ik heb moeten plegen in mijn rol als zorgondernemer…
Onzekerheid en angst
We bellen ouders en een zus met de mededeling dat we op ‘slot’ gaan en niet kunnen voorspellen wanneer naasten elkaar weer kunnen zien. In een tijd waarin onzekerheid en angst de boventoon voeren, moeten verwanten het vertrouwen volledig in handen leggen van een ander over hun eigen kind, broer of zus…
Bewoners hebben we meegenomen in de keuzes die we maakten. Niet benoemd wat we niet meer gaan doen, maar benoemd hoe het er uit gaat zien en wat er wèl kan. Samen gekeken naar ideeën voor de tijd die komen gaat. Alle emoties waren aanwezig bij bewoners in minder dan een uur tijd. Er gebeurde zoveel bij onze bewoners en dat was het ook, er gebeurt zoveel, terwijl we eigenlijk niks mogen…
‘We zijn met elkaar, met mensen die elkaar begrijpen’
We noemen het ‘een beetje vakantie’. Gelukkig is het weer het daar mee eens en hebben we vanaf het moment van op ‘slot’ gaan een heerlijk lenteweertje gekregen. We zijn iedere dag buiten, maken ritjes met de bus en knutselen, puzzelen en spelen spelletjes in het huis. We zijn samen als groep en ervaren tevens de mooie kanten van een lastige en moeilijke situatie. We zijn met elkaar, met mensen die elkaar begrijpen. Even die rust in een tijd waarin veel gebeurt, wordt als prettig ervaren.
Een prachtig en veilig thuis
De bouw gaat (voorlopig) nog door. De mannen doen er alles aan om ervoor te zorgen dat ons huis weer een prachtig en veilig thuis wordt. Terwijl ook deze harde werkers zich keurig aan de richtlijnen houden, zien wij ons “thuis” weer langzaam ontstaan. Nog even geduld en dan mogen we hopelijk op tien april terug verhuizen. Hoe? Dat weten we nog niet, maar dat is voor nu niet belangrijk. Wij leven in het hier en nu en zo houden wij grip op dat wat komen gaat…
[De renovatie van Thomashuis Bunde is onderdeel van een verbetertrajact door gebouweigenaar Vestia. De verbouwing in Bunde wordt met grote toewijding en positieve energie uitgevoerd alle vier de betrokken partijen: Coen Hagedoorn Bouwgroep met onderaannemeers, Vestia, zorgondernemers Kasper en Ilse en het vastgoedteam van De Drie Notenboomen.]
Meer foto's vind je op de website van Thomashuis Bunde. Volg Ilse en Kasper en hun bewoners hier op Facebook.