In hartje Twente bieden Herna en Willem Jansen met hun team een warm thuis aan 9 mensen met een verstandelijke beperking. “In Thomashuis Zenderen kan elke bewoner zichzelf zijn en is iedereen waardevol. Ons doel is dat onze bewoners zich met elkaar verbonden voelen en zo bijdragen aan elkaars levensgeluk.” Deze maand bestaan ze 10 jaar en blikken ze terug op het afgelopen decennium.
Herna werkt vanaf haar 18e in de gehandicaptenzorg. Zowel binnen woonvoorzieningen als op de dagbesteding. Willem – die diverse technische en leidinggevende functies heeft bekleed - was daar ook vaak te vinden als vrijwilliger. “We wilden iets anders doen. Iets waar ons hart naar uit gaat”, vertelt het koppel. Via een televisie-uitzending over Thomashuis Buurmalsen komt een eigen Thomashuis starten ter sprake. “Dat liet ons niet los.”
Ontwikkeling stimuleren
Wat hen aantrekt tot het ondernemerschap? “Wij wilden in een kleinschalige setting de zorg zelf kunnen invullen en de bewoners een warm nest bieden waar zij zichzelf kunnen zijn. Waar geen hoge verwachtingen worden gesteld, maar ontwikkeling wel wordt gestimuleerd. Bovenal een gezellige plek met korte lijnen en nabijheid, waar het leven zo normaal mogelijk verloopt als in een groot huishouden”, vertellen Herna en Willem.
Het stel kijkt naar hun combineerde achtergronden en trekt in 2009 de stoute schoenen aan. “Na drie selectierondes kregen we te horen dat we Thomashuis Zenderen mochten starten.” Nadat de verbouwing van de voormalige boerderij/bedrijfspand klaar was starten Herna en Willem in april 2011. De eerste bewoners nemen hun intrek de maand daarop. Het Thomashuis ligt in een landelijke omgeving. “Elke dag genieten wij van het uitzicht op het glooiende landschap en de maisvelden. Het centrum van Zenderen is op loopafstand, maar Borne en Almelo zijn ook binnen handbereik. “We hebben een zo gewoon mogelijk leven. Als er in de omgeving iets leuks is, zijn we erbij. We zijn een bekend gezicht in het dorp. We brengen elke week de dorpskrant rond, doen mee met de carnavalsoptochten en onderhouden de planten bij de rotonde. Dan lopen we met een bolderkar door het dorp en wordt er naar ons gezwaaid.”
Tevreden en gelukkig leven
Belevingsgerichte zorg vormt de rode draad in Thomashuis Zenderen. Per bewoner kijken Herna en Willem naar diens levensloop en haken ze in op de behoeftes en wensen. Regelmatig vindt er een bewonersraad plaats, waar iedereen zijn mening deelt over het leven in het Thomashuis. Keuzevrijheid zit in alledaagse dingen. Zo wordt het dagmenu elke dag door een andere bewoner gekozen en wordt er meegeholpen met koken. Daarnaast herhalen wij jaarlijks de assertiviteitstraining ‘Hallo ik’. Deze cursus behandeld hoe je voor jezelf leert kiezen en hoe bewoners moeten handelen bij ongewenste intimiteit. Door deze training zien wij bewoners groeien in het maken en uiten van eigen keuzes.
“Samen met ons kleine team zetten wij ons met hart en ziel in om bewoners een tevreden en gelukkig leven te bieden. We hebben ook vrijwilligers, die meehelpen om het leven van onze bewoners te verrijken door individuele en groepsactiviteiten”, vertellen Herna en Willem. Als zorgondernemers hebben ze in het Thomashuis een eigen woongedeelte. “Op deze manier zijn we goed op de hoogte van wat er speelt en kunnen we snel op zaken inspelen. We werken belevingsgericht. Daarbij hebben we veel aandacht voor de eigenheid van ieder persoon (zowel medewerker als bewoner) en voor zijn levensverhaal.” Door de nabijheid, kennen Herna, Willem en het team elke bewoner van haver tot gort. “We kunnen aan de neus zien hoe het met iemand gaat en hoe de stemming is.”
4 generaties verbonden in het Thomashuis
Het samenwerken als koppel was voor Herna en Willem leerzaam. “Herna is op het gebied van de zorg een goede coach voor mij geweest”, vertelt Willem. “We hebben ook geleerd een stevig team neer te zetten, waardoor we ook leuke dingen voor onszelf kunnen doen.” De afgelopen jaren was een achtbaan aan emoties. “Het is ontzettend divers. We hebben zoveel mooie als momenten meegemaakt. Denk aan de familiedagen, de vakanties, de nieuwjaarsborrel of de dagelijkse dingen. Maar ook emotionele herinneringen. Bijvoorbeeld het mogen begeleiden van een bewoonster tot haar overlijden. Het was intens, maar zo bijzonder om er met haar familie voor haar te mogen zijn in haar vertrouwde omgeving.”
Regelmatig verbindt het Thomashuis vier generaties. “Onze kinderen en kleinkinderen en Herna’s moeder komen vaak langs en vinden het contact met de bewoners waardevol. De bewoners kennen onze kleinkinderen van baby af aan en hebben zelfs achter de wandelwagen gelopen. Het verrijkt beide levens”, vertelt Willem. Daarnaast werkt hun dochter in het Thomashuis. “Als wij op vakantie zijn, logeert zij in onze woning met haar zoontjes. “Als ze dan naar school of naar bed gaan, moeten ze eerst nog even naar de bewoners om welterusten of gedag te zeggen.”
Al met al kijken ze terug op een dankbare periode. “Het maakt ons gelukkig om te zien dat bewoners lekker in hun vel zitten en samen lol hebben. Het is een hechte groep die naar elkaar luistert. Hun tevreden zien geeft ons veel energie en voldoening.”