Thomashuis Wagenberg

Wij zijn Peter en Kitty van de Rijke-Koot twee rasechte Bredanaars. Sinds 1987 zijn wij een paar, we trouwden in 1992. In de jaren erna werden wij ouders van onze oudste dochter Escaloïnda, onze oudste zoon Thybeau en onze 3 pleegkinderen Tobias, Manu en Stef. Onze achtergrond is verschillend maar met vele raakvlakken in het werk wat we nu doen. Peter was met zijn HBO diploma leerkracht basisonderwijs, leerkracht basisonderwijs geworden en heeft dat ruim 25 jaar gedaan. Kitty was van origine bloemist maar toen de kinderen kwamen werd haar werk het opvangen van kinderen als gastouder. Later bleek dat de pleegkinderen wat extra zorg nodig hadden en Kitty ging zich laten scholen in de zorg voor mensen met een beperking, en begon te werken bij Prisma, pleegzorg voor kinderen met een beperking. Peter als betrokken vader ging indien mogelijk zoveel mogelijk in de scholingen mee. Nadat Kitty de HBO bachelor Social Work had behaald ging zij naast haar pleegzorgwerkzaamheden ambulant gezinnen begeleiden en kwam daardoor steeds meer in aanraking met de kleinschalige woonvormen voor mensen met een beperking. Peter vond het na 25 jaar in het onderwijs tijd worden om van baan te wisselen en toen er een vacature voorbij kwam bij de werkgever van Kitty solliciteerde hij daar en werd aangenomen als inwonend begeleider en aanspreekpunt bij een woonvoorziening voor 9 mensen met een verstandelijke en vaak ook nog een lichamelijke beperking. Daar trokken Peter en Kitty samen met hun 4 zoons in de mooie boerderijwoning. Ja dit was waar we oud wilden worden. Al snel hadden Peter en Kitty door dat ze zich wel verantwoordelijk voelden maar geen zeggenschap hadden, dat was het moment waarop ze samen besloten om de grote stap te gaan maken om zelfstandig zorgondernemers te worden. Doordat Kitty al meerdere cliënten in kleinschalige woonvoorzieningen had geplaatst kwam Thomashuizen in beeld. Zij hebben toen een aantal Thomashuizen bezocht en het eerste wat ze bezochten was waar zij hun hart verloren, dat was in het mooie Wagenberg. Een mooi klooster met kapel waar zelfs het grote gezin genoeg ruimte had en waar de taal die men sprak weer als muziek in de oren klonk want onbewust hadden we de Brabantse tongval gemist. Na een selectieprocedure en oriënterende fase kregen we te horen dat we Thomashuis Wagenberg mochten gaan overnemen. Dit doen we nu sinds 1 juni 2024 met heel veel plezier. Want er zijn geen puurdere mensen dan de inwoners van een Thomashuis en er zijn geen leukere dan die bij ons wonen. We wonen niet alleen met onze zonen in het Thomashuis want onze 4 hondjes kwamen ook gezellig mee en ook al woont onze dochter niet in ons huis, Geertruidenberg is niet ver en dat maakt dat onze kleinkinderen geregeld op bezoek komen bij "onze vrienden" zoals zij onze huisgenoten noemen. Kortom Wagenberg heeft een Thomashuis dat gerund en bewoond wordt door een gezin met 5 kinderen, 5 kleinkinderen en 4 hondjes dus altijd wel een gezellige plek om te zijn.