Een column door Erik de Zeeuw. Hij werkt sinds 2016 als persoonlijk begeleider bij Thomashuis Apeldoorn.
Het is maandagochtend rond de klok van 08:00 uur. Ik stap mijn auto uit om te beginnen aan een nieuwe dag in Thomashuis Apeldoorn. Tijdens mijn wandeling naar de deur zie ik het gordijn bij één van de bewoners heen en weer gaan. Eenmaal binnen in de hal is de ontvangst een dikke smakkerd, zonder gebit, op je wang. Het onthaal is hartverwarmend deze morgen. Als je dag zo begint, is hij eigenlijk al geslaagd.
Knuffels en lachsalvo’s aan het ontbijt
Bij het ochtendritueel is mijn neus al vier keer afgepakt, zijn er al zo’n vijf knuffels uitgedeeld en de eerste lachsalvo’s klinken rijkelijk aan het ontbijt. Bovenal hebben (de meesten) zin om weer aan een nieuwe werkdag te beginnen! Op maandag zijn bijna alle bewoners thuis en bieden wij zelf dagbesteding aan. Dit doen wij bij de plaatselijke schouwburg Orpheus waar wij de technische dienst ondersteunen bij hand- en span diensten. De bewoners zorgen ervoor dat alle kleedkamers netjes zijn, de omgeving afvalvrij is en de zalen er tip top uit zien. Wij assisteren ook als er activiteiten zijn, denk aan de garderobe en koffie schenken bij dansgroep ‘de Gouden Dans’.
“Het maakt mij trots dat wij midden in de maatschappij staan”
De andere bewoners zetten zich in bij paardenpension de Enkhoeve. Daar helpen zij mee met het verschonen van de stallen, verzorgen van de paarden en klusjes op het terrein. De vrijheid en de ruimte die daar zijn, werkt mooi samen met de wensen van de bewoners die daar werken. Een mooie wisselwerking en daardoor een prettige plek om te zijn in de buitenlucht! Unieke werkplekken voor de bewoners, hierdoor realiseer ik mij weer dat het leven en werken in het Thomashuis bijzonder is. Het geeft mij als begeleider voldoening dat we midden in de maatschappij staan. Het maakt mij trots dat deze werkplekken zich openstellen richting onze groep en dat onze bewoners er goed functioneren en worden gewaardeerd.
Yoga en media brengt rust
Eenmaal thuis is het tijd voor ontspanning. De een doet dit doormiddel van het maken van een tekening, de ander gaat een half uurtje televisie kijken of het caviahok verschonen. Daarna gaan we verder met yoga en meditatie. De bewoners die dit leuk vinden, verzamelen zich in één van de kamers en nemen plaats op de yogamat. De muziek gaat aan en wij luisteren naar een warme stem die ons langzaam tot rust brengt. Ik kijk om mij heen en zie dat een ieder zich er langzaam aan overgeeft. En merk dat er een halfuurtje lang rust is bij iedereen.
De laatste smakkerd van de dag
De dienst zit erop, tijd om te gaan! Ik geef iedereen een high five en bedank ze voor de dag. Lopend naar de auto word ik staande gehouden door een van de bewoners: “Tot morgen hé lieve schat!” En ik krijg een dikke smakkerd op mijn wang, dit keer met gebit!
