Een column door Erik de Zeeuw, sinds 2016 werkzaam als persoonlijk begeleider bij Thomashuis Apeldoorn.
Ieder huis heeft bewoners die je raken, laten lachen, bewondert of stomweg voor altijd in je hart hebt gesloten omdat je waardeert wie zij zijn. Het leek mij mooi om in deze column één van de bewoners van Thomashuis Apeldoorn in het zonnetje te zetten. Jeannette is een vrouw van 72 jaar, geboren en getogen in Apeldoorn. Deze vrolijke dame is een bekende in de buurt. Dat merk je wanneer je met haar op stap gaat en het centrum induikt. Naast dat ze geniet van het bekijken van mensen, en dan voornamelijk de mannelijke varianten daarvan, zwaait ze regelmatig naar voor mij volstrekt onbekenden.
Kroegtijger
Als er iemand geniet van uitstapjes, dan is het Jeannette. Ze komt graag in de kroeg waar zij dan een wijntje of iets sterkers drinkt. Voor haar een vertrouwde omgeving, omdat familie van haar een kroeg bezat. Daarom horen al mijn collega’s en ik vaak het verzoek: wanneer wij ‘eindelijk’ weer een keertje op stap gaan? Ook al zijn we bijvoorbeeld twee dagen geleden al geweest. Kortom, het kan haar niet vaak genoeg zijn.
“In de coronaperiode zagen wij haar afglijden”
Naast haar liefde voor uitstapjes, is Jeannette ook een onwijs harde werkster. Ik bewonder haar werkinstelling en haar drang om altijd maar bezig te blijven. Ze werkt op twee verschillende plekken, vijf dagen in de week! Dat is op je 72ste volgens mij alleen maar te prijzen. Dit kwam goed naar voren toen de coronaperiode aanbrak. Voor velen waren dit moeilijke jaren, maar voor Jeannette in het bijzonder.
Door het vele thuis zitten, verloor ze de connectie met de buitenwereld. We zagen haar afglijden en maakten ons zorgen. Echter toen het normale leven weer werd opgepakt, bloeide ze weer op. En inmiddels staat zij weer vol in het leven. Bewonderingswaardig om mee te maken.
Instoppen en klieren aan tafel
Jeannette heeft een speciaal plekje in mijn hart. Ik ben dol op haar en zij op mij. Iedere ochtend een dikke knuffel met een natte smakkerd tegen mijn wang, dansen op de muziek van ABBA of Jan Smit (en niet te vergeten Brandend Zand), lachen om haar zoveelste relatie die ze is aangegaan, klieren aan tafel en haar instoppen onder dat veel te grote dekbed. Ja, het zijn de kleine dingen die het zo mooi maken om een passant in haar leven te mogen zijn.
