‘Een Thomashuis runnen is onze levensmissie’

Zorgondernemers TH Middelburg - Martine en Jan
Zorgondernemerschap

Vorig jaar deden zorgondernemers Frans Kouwenberg en Nel Schapendonk een oproep: wie worden de opvolgers van ons dierbare Thomashuis Middelburg? Voor Martine de Kam en Jan van Oosten kwam die kans precies op tijd. Na een jarenlange zoektocht hadden ze net besloten om hun plannen voor een eigen zorgonderneming in de koelkast te zetten. Maar een kop koffie met Frans en Nel kon natuurlijk altijd, vonden ze. Aan de keukentafel, samen met de bewoners, waren ze op slag verkocht. 1 april beginnen ze aan hun langgekoesterde droom.

Zwervend door de zorg

Ondanks de drukke voorbereidingen glimlacht Martine van oor tot oor: ‘Ik werk al twintig jaar in de gehandicaptenzorg. Eerst in loondienst, maar sinds 2020 als zzp’er. In die rol kon ik mensen beter 1-op-1 begeleiden, vond ik. In al die jaren heb ik in Zeeland een groot netwerk opgebouwd, waardoor ik Nel en Frans al kende. Dat wij ze nu gaan opvolgen, moest echt zo zijn.’ 

Jan vult aan: ‘Ik kom uit een tuindersgezin in het Westland. Hard werken en ondernemen is me dan ook met de paplepel ingegoten. Toch kende mijn professionele pad de nodige bochten: van overheid tot commerciële functies, van meubelmaker tot campingbeheerder. Ik heb werktuigbouwkunde gestudeerd. De rode draad in mijn werk was dus altijd technisch, met een sterke hang naar zelfstandigheid. Ook was ik een jaar werkleider bij een sociale werkplaats. Ik had duidelijk een klik met mensen die extra aandacht nodig hebben. Toen ik Martine leerde kennen, raakte ik erg bij haar werk betrokken en ging ik vaak met haar mee. Dan deed ik klusjes, en dronk een bakje koffie met de bewoners. Zo groeide onze wens om samen in de zorg te ondernemen.’

Zachte landing

Martine: ‘Toen we met de bewoners om de keukentafel aan de koffie zaten, voelde het zó warm en vertrouwd. We keken elkaar aan en wisten: dit is het!’ Jan bevestigt: ‘Alles klopte. Je loopt jaren met dit idee rond en zo’n kans in Zeeland komt niet snel weer voorbij.’ De bewoners wisten al dat Frans en Nel zouden stoppen, maar niet wie hun taken over zouden nemen. Martine vervolgt: ‘Met kerst hebben we een videoboodschap gestuurd, en in januari zijn we het komen vertellen. Sindsdien draaien we diensten mee om te wennen. Frans en Nel staan ook achter ons toekomstig zorgondernemerschap. Dat schept veel vertrouwen, bij de bewoners én hun familie. De rest moet je natuurlijk in de praktijk verdienen, maar al met al verloopt de overgang heel soepel.’

Droomlocatie

Op 1 april is de overdracht en nemen Martine en Jan officieel intrek in de statige villa uit 1777. Jans tuindershart klopt sneller: ‘Het huis ligt net buiten het centrum. Beschermd, en toch niet te geïsoleerd. Er is een mooie tuin om met de bewoners buiten te zijn. Ik kan niet wachten om de kas uit te breiden, zodat we met de bewoners onze eigen groenten kunnen telen.’

Afscheid nemen en thuiskomen

De groep bestaat uit zeven mannen en twee vrouwen van 27 tot 46 jaar, met verschillende zelfstandigheidsniveaus: van licht verstandelijk beperkt tot hogere zorgindicaties, waarbij veel persoonlijke verzorging nodig is. Sommigen hebben een vorm van autisme, wat ook om speciale aandacht vraagt. ‘De bewoners moeten nu afscheid nemen van Frans en Nel, dat is voor de een makkelijker dan voor de ander’, zegt Martine. ‘Gelukkig blijven de drie medewerkers. Die kennen ze goed, dus dat geeft houvast. Nu is het aan ons om ze samen met het team warmte, respect en liefdevolle aandacht te bieden.’ Jan voegt toe: ‘Het heet niet voor niets een Thomas-huis. Het is een hele gezellie plek, waar iedereen zich ook echt thuis voelt.’

Op de vraag hoe het voelt dat hun diepe wens eindelijk werkelijkheid wordt, slikt Martine even: ‘Dat raakt me. Mijn hart ligt in dit werk, en Jan is daarin meegegroeid. Het mooiste aan deze doelgroep is dat het heel pure mensen zijn, ze hebben nooit een dubbele agenda en je kunt betekenisvol voor ze zijn.’ Jan belicht de andere kant: ‘En zij voor ons. Doordat ze die agenda niet hebben, zijn ze ontzettend eerlijk en leren ze ons veel.’ Martine besluit 'Ons hart ligt in dit werk, we doen het met ziel en zaligheid. Dit is onze levensmissie.'

Maak jij het verschil in Middelburg?

Op korte termijn zoeken Martine en Jan één, misschien wel twee extra begeleiders. Interesse? Stuur een mail naar: info@thomashuis.middelburg.nl

Delen: